آنچه در وب میپسندم

سلام

باورم نمیشه حرفای شما و بحثا و کمکی که تو دیدار مثلا در حق بنده روا می داشتید فقط بازی بوده باشد!!!!!

من نه تظاهر کردم و نه کسی را فریب دادم....

تمام سعیم این بود که دوستان دیدار با چشم باز فکر کنند و بیاندیشند

چرا همه شان از نتیجه انتخابات شوکه شدند؟؟؟؟

چون واقع بین نبودند...چون در خواب خرگوشی فرو رفته بودند و هر چه سعی کردیم از خواب بیدارشان کنیم خودشان نخواستند

جالب است!!! این خواب بودن را به بصیرت و مقاومت تعبیر می کنند...

به تکلیف مدار بودند به ولایتی بودند.....

اگر تکلیف برایشان مهم بود که اینقدر سرخورده نمی شدند...چون نتیجه با خدا است....

اگر ولایت مدار بودند که رهبری پیروز واقعی را مردم دانستند...چرا خوشحال نیستند از پیروزی مردم!!!!؟؟؟؟؟

چرا جانبازی جلیلی را دیدند ولی مدال افتخار رهبری به روحانی را در جنگ ندیدند؟؟؟

فقط چیزی که به نفعشان باشد را می بینند

ولایت تا جایی برایشان مورد قبول است که مطابق میلشان سخن بگوید...

سلام خواهر خوم

دیدم اون بالا نوشتن که شوخی کردید و اونا هم جواب شوخی را دادن.گفتم شاید ....

بی خیال...

من در همان دیدار هم گفتم که نوع فکر شما را تحسین می کنم که با چشم باز انتخاب می کنید...

ببخشید اگر از حرف من دلخور شدید

بله متاسفانه افراط بیش از حدشان مانع از دیدن حقایق شد و بعد از این هم می شود

برایتان آرزوی موفقیت و سلامتی دارم

شطرنجبازی که حواسش فقط به حرکت بعدی خودش باشد، شطرنج باز خوبی نیست. شطرنج باز ماهر به کسی می‌گویند که بتواند چند حرکت بعدی خود و حریفش را پیش بینی کند و برای پیروزی برنامه داشته باشد. شطرنج باز ماهر گاهی برای کیش و مات کردن حریف، مهره‌های مهم حتی وزیرش را هم قربانی می‌کند. اگر آن لحظه دلش برای مهره‌هایش بسوزد و تصمیم درستی نگیرد، قطعا فرصت را از دست می‌دهد و شاید بازی را به رقیبش واگذار کند. پس تکلیفش در آن لحظه، حفظ مهره خودی نیست، بلکه قربانی کردن آن است!

سیاست هم مثل بازی شطرنج است. آدمهای موفق در سیاست باید شرایط و مقتضیات زمان را بفهمند، جامعه را بشناسند، به نیازهای مردم توجه کنند، بازی حریف را در نظر بگیرند و بتوانند در لحظات حساس تصمیم درستی بگیرند وگرنه کیش و مات می‌شوند. این حرف کاملا روشن و بدیهی است. واقعا نمی‌دانم چرا بعضی‌ها نکته‌ی به این بدیهی را هم درک نمی‌کنند؟ اینکه طوری بازی کنیم که با اشتباه خود، نتیجه را به حریف واگذار کنیم، نهایت بی‌تدبیری و بی‌عرضگی ما را نشان می‌دهد؛ پس چرا اسمش را ادای تکلیف بگذاریم؟ اصلا چرا تکلیف را بی‌توجهی به مصلحت‌ها بدانیم؟

یک سوال ساده: در صورت حضور افرادی به جز نامزد اصلح در دور دوم انتخابات، تکلیف چیست؟ مطمئنا از نظر کسانی که نامزدشان به دور دوم راه نیافته، هیچکدام از آن دو نفر اصلح نبودند و نیستند. حال باید براساس چه معیاری به یکی از آن دو کاندیدا رای بدهند؟ براساس معیاری که قبلا برای اصلح مورد نظر خود در نظر گرفته بودند یا مصلحت؟ جوابش خیلی ساده است، مصلحت. پس مصلحت و توجه به مقتضیات زمان، همیشه مهم است. به همین سادگی!

نکته‌ی بعدی اینکه لازمه کار سیاسی، ‫سعه صدر و شرح صدر ‫و انعطاف است. با انتخاب معیارهای مطلق برای نامزد اصلح و اصرار و پافشاری بیش از حد بر آن، به گونه‌ای که این قبا به تن هیچکس جز یکی دو نفر نیاید، چطور می‌توان در کار سیاسی موفق بود؟

در کار سیاسی، حرف مطلق نداریم. متاسفانه همین مطلق‌نگری‌ها باعث می‌شود که بعضی‌ها توجهی به مقتضیات زمان و تغییر شرایط نداشته باشند و نتوانند در مواقع حساس، تصمیم درستی بگیرند. البته اسم رفتارشان را می‌گذارند تکلیف؛ تکلیفی که آگاهانه منجر به شکست می‌شود و پیروزی حریف را رقم می‌زند! و البته گاهی برای توجیه اشتباهات خود، به شهادت امام حسین هم اشاره می‌کنند! غافل از اینکه نتیجه قیام کربلا، احیای حق و رسوایی یزید بود؛ حال نتیجه تکلیف این دوستان چه شد؟! آیا موفقیتی داشتند؟

(امیدوارم که حرف من سوءتفاهمی را بوجود نیاورد) آیا تکلیفشان این نبود که گفتمان مقاومت و انقلاب را حاکم کنند؟ پس چرا گفتمان مقابل (یا به قول خودشان گفتمان سازش) حاکم شد؟! آیا تکلیفشان این نبود که مانع تکرار دولت‌های سازندگی و اصلاحات شوند؟ پس چرا همانها به قدرت رسیدند؟! سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا راهی وجود نداشت که تکلیفشان را به سرانجام برساند؟ اگر وجود داشت و به آن عمل نکرده باشند، آیا مقصر هستند یا نه؟!

بله وجود داشت. مطمئنا آن راه سیاست‌ورزی خردمندانه بود، یعنی توجه به مصلحت و مقتضیات زمان. چیزی که به آن توجه نکردند و ظاهرا هنوز هم متوجه اشتباهات خود نشده‌اند و همچنان خود را صاحب حق می‌دانند. کاش لااقل از امام خمینی مایه نمی‌گذاشتند و تعریف خاصشان را از تکلیف، به امام نسبت نمی‌دادند. زندگی امام مخصوصا دوران رهبری ایشان در جمهوری اسلامی، پر است از سیاست ورزی خردمندانه و توجه به شرایط و مقتضیات زمانه و مصالح نظام. اگر یک روز «جنگ جنگ تا پیروزی» تکلیف بود، یک روز هم قبول قطعنامه تکلیف شد. آیا مدعیان فعلی تکلیف هم، این شرط سیاست‌ورزی را قبول دارند و در عمل رعایت می‌کنند؟

سلام خواهر

نمی خواستم بگویم

ولی الان دیگر بازی های انتخابات به پایان رسیده و درگیری های بین دوستان به اتمام رسیده

من هم به دکتر جلیلی رای دادم.

همان گزینه اولی که انتخاب کرده بودم.

چقدر متهم شدم که تخریب دکتر و ...دهها حرف دیگر ...

تا وقتی که علنا می گفتم که کاندید من جلیلی است مورد احترام ودم.ولی وقتی که به دوسنتان گفتم رای من تغییر کرده همه جور اتهام به سویم روانه شد

چیزی نگفتم.چون مطمئن بودم که هدفم و کارهایم تخریب نیست.

باید نظر مخالف را هم شنید و بعد تصمیم نهایی را گرفت

این که پنبه در گوش کنیم و نشنویم که می شود مانند عصر جاهلیت و کارهایی که اعراب برای نشنیدن سخن حق و قرآن به کار می بردند

من به دکتر جلیلی رای دادم ولی از ایشان قدیس نساختم

ایشان هم مثل هر فرد و سیاستمداری خالی از ایراد نیست

بر او ایرادهایی وارد است

بحث سابقه اجرایی بحث واقعا جدی بود که در فرمایشات رهبری و امام خمینی(ر ه)از ویژگی های اصلی رئیس قوه مجریه است

گفتمان امام و رهبری را که پرچم دار اصلیش خود امام و رهبری هستند و در سرار دنیا صدور کرده است

چقدر این گفتمان را می شود پیاده کرد بحث مفصلی است

چند صباحی شاگردی را اساتید دانشگاه امام صادق علیه السلام و پژوهشگاه امام خمینی زیر نظر فرزند بزرگوار استاد مصباح بوده ام و با این گفتمان و این مطالب آشنایی پیدا کرده ام

پیاده کردن اسلام راستین کار 4 سال و 8 سال نیست و از توان یک نفر هم خارج است.

می شود خلاصه این اندیشه ها را در کتب شهید مطهری هم پیدا کرد

یک آرمان است که دسترسی به آن خیلی کار سختی است

چشم انداز20 ساله که خیلی ساده تر از این است به انجام نرسیده

حرفهای رهبری بسیار بر زمین مانده است

برای تحقق این گفتمان به فرهنگ سازی و آمادگی و خواست مردم احتیاج است

الان در بسیاری از کشورها انقلاب هایی که صورت می گیرد برای رسیدن به همین گفتمان است ولی در کشور خودمان هنوز بعضی ها طاقت شنیدن چند حرف ساده که هیچ خلاف اسلام هم نیست را ندارند

بدون برنامه هیچ گاه نمی توان ه آن آرمان دست یافت

رهبری هم به کاندیدا توصیه کردند که با برنامه وارد شوید

ممنون خواهر خوبم که به حرفهایم گوش دادید و در این دوره پر افترا و دروغ دست پر مهرت را از ما دریغ نکردی